Tło zmian

Wszystkie zaplanowane w naszym obiekcie inwestycje mają za zadanie ochronić cenne obiekty zabytkowe przed utratą wartości oraz doprowadzić do zachowania i efektywnego wykorzystania dziedzictwa kulturowego będącego świadkiem wielowiekowych przemian. Nasz obiekt uznany jest jako zabytek z powodu:

  1. indywidualnego wpisu do rejestru zabytków województwa pomorskiego pod nr 651 (klasztor) i 652 (kościół)
  2. wpisu historycznego Starego Miasta Gdańska do rejestru zabytków województwa pomorskiego pod nr 8, (nowy rejestr: nr 15)
  3. uznania historycznego obszaru miasta Gdańska – miasto w zasięgu obwarowań z XVII wieku za Pomnik Historii zarządzeniem Prezydenta RP z 8 września 1994 r. (Monitor Polski 1994 r., nr 50 poz. 415),

(Źródło: zasoby archiwalne oblatów)

Pomnik Historii

Pomnik Historii to jedna z czterech form ochrony zabytków wymienionych w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 r. Terminem tym określa się zabytek nieruchomy o szczególnym znaczeniu dla kultury naszego kraju. Rangę pomnika historii podkreśla fakt, że jest on ustanawiany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej specjalnym rozporządzeniem na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.  Do dziś to najwyższe wyróżnienie nadano 60 zabytkom.

Uzasadnieniem dla tak wysokiej rangi ochrony miejsca jest m.in. fakt, iż niewiele miast północnoeuropejskich zachowało w tak dużym zakresie strukturę urbanistyczną zbudowaną całkowicie przed połową XVIII wieku. Gdańsk historyczny nadal tkwi strukturalnie w średniowieczu i czasach nowożytnych, a brakuje mu tkanki charakterystycznej dla miast epoki nowoczesnej, których rozwój nabrał tempa dopiero po pierwszej połowie XVIII wieku. Nie uległ – tak typowej dla miast zachodnioeuropejskich w XIX wieku – przemianie w nowoczesne miasto przemysłowe, co stało się przecież udziałem takich dużych miast portowych, jak Hamburg czy Kopenhaga. Dlatego Gdańsk jest dziś północnoeuropejskim „rezerwatem kulturowym” późnośredniowiecznego i nowożytnego dziedzictwa urbanistycznego (takim jak dla wczesnośredniowiecznego dziedzictwa jest Visby na Gotlandii).

Zespół klasztorny objęty projektem położony jest w pobliżu najważniejszych historycznych zabytków (np. Wielki Młyn, Baszta św. Jacka, kościół św. Katarzyny). O jego wyjątkowości świadczy fakt, iż jest jednym z niewielu zachowanych na terenie Polski założeń wzniesionych przez Karmelitów Trzewiczkowych, równocześnie należy, obok klasztoru franciszkanów, do jedynych tego typu obiektów istniejących w całości na terenie Gdańska. Jego wyjątkową wartość artystyczną podkreśla fasada gotycka kościoła (elewacja wschodnia) uznawana za jedną z najpiękniejszych w Gdańsku.
Jest materialnym świadkiem unikatowych przemian kulturowych w historii szczególnego miasta o skali nie tylko regionalnej, lecz szerszej – europejskiej i światowej jakim jest Gdańsk.

Cele projektu

Cele bezpośrednie naszego projektu to:

  • poddane konserwacji, zrestaurowane i wyremontowane obiekty zabytkowe (nieruchome);
  • zabezpieczone obiekty przed kradzieżą i zniszczeniem;
  • zaadaptowane i wyposażone do działalności kulturalnej obiekty zabytkowe;
  • przystosowane obiekty zabytkowe do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.

Realizacja naszego projektu pozwoli na zachowanie i udostępnienie, w większym niż dotychczas stopniu, substancji zabytkowej zespołu klasztornego pw. św. Józefa w Gdańsku. Poprawie ulegnie zewnętrzny wygląd obiektu (elewacje), co przyczyni się do lepszej ekspozycji cennej substancji zabytkowej. Dzięki przeprowadzonym pracom zostanie udostępniona nieużytkowana obecnie część klasztoru, tzw Kapitularz.

Założeniem projektu nie może być jedynie odnowienie, konserwacja i restauracja zabytków, ale przede wszystkim pełniejsze ich włączenie w obieg społeczny i kulturotwórczy, poprzez działania podejmowane w oparciu o odnowioną infrastrukturę na rzecz społeczności lokalnej i ponadlokalnej (w tym ponadregionalnej). Podjęte działania powinny umożliwić zetknięcie się osób w nich uczestniczących z zabytkowym miejscem uznanym za ważny element dziedzictwa kulturowego Gdańska.

Celem planowanego przez nas programu edukacyjno-kulturowego będzie zwiększenie dostępności zasobów kulturowych objętych projektem skutkujące:

  • zwiększeniem liczby osób odwiedzających obiekt;
  • udostępnieniem nowych powierzchni do odwiedzania i użytkowania na cele kulturalne, artystyczne i edukacyjne;
  • budowaniem świadomości kulturalnej oraz poprawą edukacji w zakresie kultury;
  • wzrostem kompetencji kulturowych oraz wzrostem kreatywności społeczeństwa.